Dzień 7: Hiroszima

Dojechaliśmy. Dziś pobiliśmy rekordy transportowe. Ponad 6h jeżdżenia, ponad 1000km i po kolei:

• Taksówkami na dworzec.
• Pociągiem do Tokio Terminal.
• Shincansen do Ossaki.
• Shincansen do Hiroszimy.
• Tramwajem do Parku Pokoju.
• Tramwajem do promu.
• Promem na wyspę Miyajima.
• Promem z wyspy.
• Pociągiem do Hiroszimy.

Mamy dość. W programie dziś kawałek zestawu obowiązkowego, czyli Park Pokoju w Hiroszimie. Byliśmy tak wykończeni podróżami i pobudką po 5, że jakoś nie chciało nam się umartwiać nad głupotą tego świata. Ciekawe było obserwowanie szkół przychodzących pod pomnik dziewczynki, która umarła na chorobę popromienną, znaną z tego, że zbierała żurawie origami. Całe klasy przychodzą oddać jej hołd i przynoszą zrobione przez siebie origami, które są zbierane obok w gablotkach.

Potem na szczęście była wizyta na wyspie  Miyajima. I to nam poprawiło humory. Już na dzień dobry zobaczyliśmy jelonki snujące się po ulicy. Czytając opis tego miejsca spodziewałem się parku, łąki a nie że będą się snuć po mieście. Były grzeczne, dały się pogmerać za uchem i chciały zjeść mapkę okolicy. Snując się pomiędzy nimi dotarliśmy do wielkiej czerwonej bramy Tori, a właściwie w jej okolice, bo stoi w wodzie. A potem poszliśmy w górę aż gdzieś na końcu dotarliśmy do świątyni buddyjskiej postawionej na przekór świętości wyspy (w rozumieniu shintoizmu). Pod świątynią  jest całkiem ciemny labirynt (brzuch Buddy) – wchodzi się tu, a wychodzi tam. Jak tylko tam wlazłem (bez butów zresztą) zadzwonił Catysisster a boss mnie op… że oszukuję i świecę sobie komórką :D. (Jak się okazało Asgardy wsunęły wszystkie wypasione chrupki i się nasz opiekun przeraził czym teraz karmić futrzaki).

Jak widać powyżej – nie wszystko w Japonii jest z XXII wieku… – to „automat telefoniczny” na dworcu.

A propos – do tej pory widziałem raz dwa koty, a ponieważ sam widziałem to nie jestem już taki pewien czy widziałem. Natomiast jest trochę psów, przeważnie maluchów ciau-ciau, takich kieszonkowych, zdarzają się też jamniki i chyba raz czy dwa jakieś Psy, czyli coś większego od Norki.

Na wyspie zostaliśmy do zmroku więc załapaliśmy się dodatkowo na nocne zwiedzanie. Potem kolacja z firmowymi hiroszimskimi plackami oconomineco (robione na blasze przed nosem klienta placki z kapustą, jakiem, boczkiem, makaronem i co się nawinie) i hotel. Poprawiło się – jest podgrzewana deska klozetowa, ale za to brak netu.